Cuma, Ekim 13, 2006

2,5 YAŞ SENDROMU

Kızım büyüyor, serpiliyor. 2. yılımızı bitirdik beraber. Allah sağlık uzun ömürler versin daha nice senelerde hep beraber olmayı nasib etsin Allah.

Fırsat buldukça okuduğum kitaplara, yazılara göre 2-2.5 yaş aralığında çocuk, dengeli, sakin, istediğini bilen, uyumlu ve sosyalleşme adına gelişme gösterirmiş. Ammmaa 2,5-3 yaş arası tam bir dönüm noktasıymış. 2,5 yaş sendromu. Çok lazımdı. Efendim bu yaştaki çocuklar daha bağımsız, daha bi kendi isteklerini yapma ve yaptırma kavgasında, daha bi olumsuz, daha bi isyankar ve öfkeli olurlarmış. Anne babaya bu dönemde çok iş düşüyormuş, bizler herzamankine nazaran DAHA sabırlı, DAHA anlayışlı olmalıymışız. Çok güzel. Nasıl olacak bu? Evet geçiş döneminde onları anlayarak bi denge kurmak gerekiyor tabii. Aksi takdirde bu dönemdeki bazı huylar kalıcı olabilir. Öfkesi, inatçılığı gibi.

Okuduğum kitaplardan birindeki bi paragrafı aktarayım sizlere "Çocuğun kendini keşfetmesinin onu uslandıracağını düşünebilirsiniz. Hiçte böyle olmaz. Bu yaş, çocuğun öfkeden kıpkırmızı olup, inatla bir adım daha atmayı reddedip, anne ve babasını her yerde zor durumda (rezil ettiği :) -bu benim yorumumdur-) bıraktığı yaştır""her şeyi reddeder, sanki evet demeyi unutmuştur, sorduğunuz her soruya hayır der. Ama arkadan söylediği söz her şeyi anlamamızı sağlar.'Ben kendim ben kendim'" Doğru valla. Damla şimdi ne sorarsam ne yapıcaksam arkamda 'Damla Damla' diyor. Yani Damla yapacakmış, diş fırçasına macunu Damla sürecek, ellerini Damla sabunlayacak, yemeğini Damla üfleyip soğutacak, çoraplarını Damla giyecek vs.' (yandaki resimde de Damla'nın yatağından kendi çıkma çabasını görüyorsunuz.) Ha bir de merak durumumuz var. Benim yapıpta onun göremediği şeylere 'bakim bakim' diye tutturması var. Özellikle yemek yaparken, gelipte bakim bakim deyince susmuyor bende yaptığım şeyi görmesi için kucağıma alıyorum. Hadii tek elle yap bakalım yemeği :).

Ben Damla'yı kontrole götürdüğümde doktorumuza bu 2.5 yaş sendromunu sordum. Damla gayet hareketli mutlu bir bebek, sendrom olayına kafayı takmayın dedi. Her çocuk bu dönemi zor geçirecek diye bir kaide yok tabii. Ama ben yeğenimden biliyorum. Bazı durumlarda acayip öfkeleniyordu kendine zarar verecek kadar sonra bunu atlattı şükür.

Bu durumda sendroma 6 ayımız var, bu dönemin tadını çıkaralım, sonra ki 6 ayıda ana-kız sinir ve öfke krizlerine girmeden atlatırsak yırttık. Sonra da haydi yuvaya :)).

Yanlış anlamayın kızımı başımdan atmak değil niyetim o işin şakası. Öyle olsaydı şimdi bile verirdim yuvaya. Bu yaşta alan çok yer var. Ama bir çocuğun en azından 3 yaşına kadar evde bire bir ilgiyle büyümesi gerektiğini düşünüyorum. Çalışmak zorundasındır bırakacak kimsen yoksa o ayrı. 3 yaşından sonrada yuvaya gitmesi gerekir bence. Yarım gün şeklinde başlayarak alıştıra alıştıra yuvaya geçiş yapılmalı. Çünkü bu yaştan sonra evdeki aktiviteler pek yeterli olmuyor. Artık zamanımızda çocuklar daha erken yaşlarda eğitime ve sosyalleşmeye ihtiyaç duyuyorlar. Kısmet bakalım zaman ne gösterecek.

KIZIM SENİ ÇOK SEVİYORUM....



OKUNAN KİTAPLAR:
Çocuğumu Büyütüyorum - Laurance Pernoud
Çocuk Psikolojisi - Prof. Dr. Haluk Yavuzer

8 yorum:

sevilay dedi ki...

Kizinin dogum günü kutlu olsun, ALLAH saglikli, huzurlu basarili ve neseli bir ömür versin.

Adsız dedi ki...

benim 6 yaşında bir oglum ve 2,5 yasında bir kızım var.oglumda 2,5 yaş gecırdı fakat benı yormadı.ama kızım tam bir cadı,tam anlamıyla özgür.napcam bilmiyorum.psikolojim bozuldu.mutsuz bi bebek,,kimseyle anlaşamıyo,tek umudum kresler.bazen erkenmi oldu ben mi abartıyorum die düşünüyorum.fikirleriniz benim için önemli

Ferah Gülşen dedi ki...

maide hanım, yourmunuz için çok teşekkür ederim. evet zorlu bir donem bu 2-3 yaş arası ki siz oğlunuzda fazla problem yaşamadığınızı söylüyorsunuz şanslıymışınız :). kızlar sanırım bu dönemde bir az daha cadı oluyorlar. bence yuvaya götürün haftada en az iki-üç kere oyun gruplarıyla başlayın. ufak ufak sosyalleşmeye alışırsa rahatlar sanırım. geçici bir dönem buna inanın ve sizde fazla stres yapmayın. o mutsuz bir bebek diyip siz de mutsuz görünürseniz negatif bir enerji olur aranızda ve durum daha da kötüleşir. bir çok çocuk bu yaşlarda pek kimseyle anlaşamaz ve paylaşmak istemez gözlemlediğim kadarı ile. sabır :)

Adsız dedi ki...

merhabalar.benim tam 2.5 yaşında bi oğlum var.bu sendromu çok ağır geçiriyor.agrasif,sinirli,ben bilirim diyen,huysuz bi çocuk oldu.sabır göstermeye çabalıyorum ama bazen fazlamı sabırlı oluyorum diye düşünüyorum.bu dönemde ne kadar sabırlı olmak gerekir?bi yerde durması gerektiğini anlatmak gerekirmi?yardımcı olursanız sevinirim.şimdiden çooooooook teşekkür:)))))

Adsız dedi ki...

benim 3.5yasinda kizim ama hala 2.5 sendromunu atlatamadik hala inatci aksi her gosterdigim kiyafete itiraz ediyor her seferinde evden kavgayla cikiyoruz 5dakika sonra kendi istedigi kiyafeti gosteriyorum onada itiraz ediyor bazen suyuna gidiyorum bazende inatlasip kendi sectigimi giydiriyorum hanisi dogru acaba secme hakkini elinden mi aliyorum lutfen bi akil verin bana

Adsız dedi ki...

Allah sağlık sıhhat ve sabır versin bizimde arda adında 2,5 yaşında çok akıllı bir canavarımız var (maşallah)

Adsız dedi ki...

Oğlum Ahmet 2,5 yaşında bu sendromu bazen bizde yaşıyoruz şöyle; bize çok önemsiz bir şeyi görmediğimizde yada duymadığımızda o kendi istediğinin yapılmadığını düşünerek çabuk kızıyor ve bulunduğumuz ortamdan "ben evime gidiyorum" diyerek gitmek istiyor. Yada çocuk kanallarındaki abartılı oyuncak reklamlarını göstererek "bana bunu al" siparişi veriyor. Eğer sizi çağırdığında gelmeyip, reklamı görmediyseniz eyvah hemen ağlamaya başlıyor. Umarım geçer, herkese sabırlar diliyorum....

Betül AYDIN dedi ki...

yazınız çok güzel, gayet uzun üşenmedim okudum fakat 2,5 yaş sendromuna dair hiçbişeyden bahsetmemişsiniz hatta henüz tecrübe dahi etmemişsiniz. zamanımın boşa gittiğini düşünüyorum. başlık yazarken daha seçici olmanız gerektiği kanısındayım. yine de teşekkürler..