MAGGIE İLE MUTFAK ETKİNLİĞİ

 

Okullar kapanmadan önce sevgiliYasemin'den gelen davet üzerine Maggie'nin anne ve çocuk Workshop'una katıldık.

 

Çocuklarla birlikte köfte patates ve kurabiye yaptık. Sonra da bir güzel pişirdiklerimizi yedik :).

Demir maalesef çekindi, uzaktan seyretmekle yetindi, bol bol da fotoğraf çekti :).

Kızımla ilk defa beraber bir etkinliğe katıldığım için mutluydum. Çok eğlendi keyif aldı.

Teşekkürler Maggie

AYLAR AKIP GİTMİŞ YİNE

Şimdi diyeceksiniz ki 'ya Blog tut güzel güzel yaz ya da bu sevdadan vazgeç'. Haklısınız. Nedir bu üşengeçlik nedir bu klavye ile iletişimsizlik bende bilmiyorum. Ama yok yok kararlıyım bu sefer devamı gelecek.

Damla 3'e geçti daha 1. yılını nasıl geçiricez diye yazmışken 2 sene geçmiş bile üzüntülerle sevinçlerle.

Demir 4 yaşına merdiven dayadı :).

4+4+4 eğitim sistemi kargaşası tartışmaları gırla gidiyor.

Ben Demir'i bu sene anasınıfına yazdırdım ablasının okuluna ama niyetim inşallah anasınıfını 2 sene okutmak. Hadi hayırlısı.

Bu kış koşturmacadan yine nasibimi alacağım. Demir'i okula bırak sonra Damla'yı bırak sonra Demir'i al sonra Damla'yı al. Eee? arta kalan zamanda da ev işleri idame ettir bakalım kolaysa.

İşimiz çok zor çookk :(..

Bu yazda bayağı seyyah halde geçti.

İstanbul-M.Ereğlisi-Kıbrıs-İstanbul-M.Ereğlisi-İstanbul-Çınarcık-M.Ereğlisi-İstanbul...

Hep bir valiz toplayıp boşaltma hali hakimdi anlıyacağınız. Yorucu bir maraton  ama bu doyumsuz çocuklar için ne yapsan az. Tatil yetmiyor, oyun yetmiyor, deniz havuz yetmiyor.

'Kızım biraz da ders çalışsan' diyorum -aslaaaaaa...

Bu hafta sonu sırada Ankara var. Kız yeğenlerimin en büyüğünün düğününe gideceğiz. Ne büyük mutluluk.

Şimdilik bu  kadar, herkese iyi haftasonları...

Ara yaptıklarımızla ilgili fotolara yer vereceğim, görüşmek üzere.

SENSİZ İLK ANNELER GÜNÜMÜZ...

'Yapraklar düşer, kimi yeşerdiği an, kimi kurumaya yüz tutmuşken' demişti hoca, anneme son vazifemizi yerine getirmek için toplandığımızda...

Bir yaprak düştü yere, içimize de ateş...

Hayat serüveni Yugoslavya'da başladı, çocuk denecek yaşta evlendi, ilk evladına hamile iken İstanbul'a göç etti...

Sonra bir çocuk, bir çocuk daha derken 6 çocuk dünyaya getirdi. 5 kız 1 erkek...

Zorlu yaşam şartlarında yetiştirmeye çalıştı bizi. Kolay değildi, şimdi bizler bir çocukla ne yapacağımızı şaşırırken o 6 çocuk büyütmüştü.

Anlatırdı, çocukluğunu gençliğini, evliliğini, ... Hayal gibi gelirdi bize.

Güzel bir kadındı, hemde çok. Yeşil gözleri, kaymak gibi bir cildi vardı.

Yıllar onu da yıprattı. Kalp ameliyatı, felç derken hepsini atlattı. Ne güçlüydü aslında.

Ne de sessiz...

Hep içinde yaşardı kavgalarını.

Kimseye bir şey söyleyemez, çekinirdi.

Babama da bir söz söylemezdi, biraz arkasından söylenirdi ama :) o kadar işte...

Bazen bize şikayet ederdi ama biz uzatmazdık onu yatıştırmak için. 'Siz zaten hepiniz babacısınız' derdi, bozulurdu...

Çocukken, bazen kendi kendine ağlarken bulurdum onu... İçim cız ederdi. Kimbilir içinde ne fırtınalar kopuyordu.

Çok güzel yemek yapardı. Hepimiz çok şey öğrendik ondan. Şimdi bir çok yemek kokusunda annem tütüyor burnumda..

Misafirperverdi, biri kapıdan bile uğrasa hemen bize kaş göz işareti yapar çay kahve verin derdi, bazen onu anlamamazlığa gelirdik şaka olsun diye, kaş göz iyice oynardı, sinir olurdu :).
Son zamanlarında rahatsızlıkları artmıştı ama yinede şikayet etmezdi fazla. O hallerine rağmen hepimize yetmeye çalışırdı.

Çok dar canlıydı, hele de ev işlerinde hemen olsun bitsin isterdi. 'yaptığınız iş elinizde görünmesin derdi'.

Çiçekleri çok severdi, onlarla konuşurdu, evlatları gibi. Annemin yetiştirdiği çiçekler coşardı açardı mis gibi kokarlardı.

Annem, sen her yerdesin, kokladığım çiçeklerde, pişirdiğim yemekte, torunlarının gülüşünde, yaptığım pastalarda, içtiğim çayda, yaptığım ev işlerinde :)...
Annem, canım annem, sensiz ilk anneler günümüz. Artık sana tek hediyemiz çiçekler ve dualarımızdır.

Nurlar içinde yat. Işığın bol, mekanın cennet olsun. Seni çok özlüyoruz....

SENİ ÇOK SEVİYORUZ.....