2006'yı KÜSKÜN KARŞILADIM :(

Bu sene benim icin bi garip gecti nedense. Ne bayrami bayram gibi ne yılbasını yılbası gibi kutladım. Eskiden yılbası oncesi bayram öncesi bir takım hazırlıklar yapardım. Sevdiklerime sürpriz hediyeler alır güzel yazılar yazardım. Ama bu sene küskünüm kendime, çevreme, arkadaşlara, aileme, eşime hatta Damlos'a. Herşeye küskün olmak icin bir bahanem var sanki. Küskün olma modundayım ya. Her yılbaşı gunler öncesinden maillerini mesajlarını yazan ben ne yılbaşı mesajı attım kimseye ne gelen mesajlara maillere cevap verdim. Komşularıma kadar hediye almayı düşünen ben hiç bir komşumun kapısını çalıp iyi yıllar bile demedim.

Damla'nın doğumundan sonra hayatımız değişti, alışkanlıklarımız, önceliklerimiz, değerlerimiz değişti. Hiçbirşey eskisi gibi değildi artık. Damla'yı cok seviyorum Allah uzun sağlıklı ömürler versin o bizim herşeyimiz tabii ama diğer yandan mutsuzum bir mutsuzluk umutsuzluk yaşıyorum. Neden? Dünyalar guzeli bir yavrum var neden mutsuzum? Bebegim evdeyken calışmak mı beni mutsuz ediyor? evet. Calismadan evde bebek bakmak mı mutsuz ediyor? ona da evet.

Damlos 11 aylıkken işe dönmeye karar verdim ve bir bakıcı bulma telaşı başladı. Ha bulduk bulucaz derken birinde karar kıldık ve Ozbek bir hanımı işe aldık. Kızıma cabuk adapte oldu. Kıvrak zekalı akıllı bir kadındı ev işleri ile pek arası yoktu ama elinden geleni yapmaya çalışırdı. Kısa surede Damlos'ta onu sevdi. Ama gel gelelim bu kadının akraba problemleri bitmiyordu. Elimden geldiğince anlayışlı olmaya ona yardımcı olmaya çalışıyordum. Bir kere benimsedim ya birini değiştirme riskini göze alamıyordum. Benim kotu huylarımdan biride bu galiba. Birine birşeye alıştım mı değişiklik yapmak beni ürkütüyor. Bu iş hayatımda da, doktor seçiminde de hemen hemen herseyde bu böyle. Neyse bir yandan da fazla taviz vermemeye çalışıyorum. İnişli çıkışlı dönemlerimizden sonra geçen hafta bu bakıcıyla yolları ayırdık. Kocası geldi ve ona iş bulamıyordu sonunda ikisi birlikte bir yerde çalışmaya karar verdiler ve ayrıldı. Onun ayrıldığı hafta Uludağ'a gittik 4 günlüğüne. Hava değişimi hepimize iyi gelir diye. Ama sevgili kızım bana nefes aldırmadı desem yeridir. Geceleri cok huysuzdu gündüzleri beni hiç bırakmıyordu. Ne yediğimi ne oturduğumu ne uyuduğumu anladım. Bu tatil bana extra yorgunluktan baska bir sey olmadı maalesef.

Gecen Bayramdan beri hastlıklardan kendine gelemeyen Damloş'un huzursuzlugu, uykusuz gecelerden sonra bir de bakıcı problemi başladı. Hadii beni aldı yine bir düşünce. Şimdi başkasına nasıl güvenicem, işten mi çıksam çelişkilerini yine yaşamaya başladım. Zaten mutsuzdum daha mutsuzlaştım sulu göz oldum. Herkese herşeye küskünlügüm başladı. Allah başka dert vermesin elbette ama ne yapayım bu halimden sıyrılamıyorum bir turlu. Hiçbirşey bana zevk vermiyor. Sinirlerim laçka olmuş durumda. Herkesi tersleyip duruyorum. Bir türlü sağlıklı düşünemiyorum.

Bugün başka bir bakıcıyla görüşücem ama hala cok kararsızım. Deneme yapıcaz bakalım bir iki gün, yoksa haftaya istifa ediyorum. Bakalım zaman ne gösterecek. Hakkımızda hayırlısı ne diyelim.

HER ŞEYE RAĞMEN HOŞGELDİN 2006. iNŞALLAH TÜM HÜZÜNLERİ, HASTALIKLARI, UMUTSUZLUĞU GERİDE BIRAKIRIZ. HEPİMİZE MUTLU YILLAR.